رئیس جمهور اسد: غزه هرگز آرمان نبود، فلسطین آرمان است و غزه تجسم ماهیت آن است

رياض-سانا

رئیس جمهور بشار اسد تاکید کرد که تجاوز به غزه را نمی توان جدا از چارچوب قتل عام صهیونیست ها علیه فلسطینیان در گذشته مورد بحث قرار داد و اشاره کرد که ادامه برخورد امروز ما با تجاوز با همین روش به معنای هموار کردن راه برای تکمیل کشتار تا نابودی مردم و مرگ آرمان است.

رئیس جمهور بشار اسد در سخنرانی خود در نشست فوق العاده عربی-اسلامی که امروز در ریاض برگزار شد، اشاره کرد که آنچه در نشست ما اتفاق افتاد قتل نیست، بلکه صهیونیسم در بربریت از خود پیشی می‌گیرد که ما را در برابر مسئولیت های بی سابقه ای قرار می دهد.

رئیس جمهور اسد تاکید کرد که حداقلی که در اختیار داریم ابزارهای سیاسی واقعی است، نه ابزارهای شعاری، که مهمترین آنها توقف هرگونه مسیر سیاسی با رژیم صهیونیستی است تا بازگشت آن مشروط به تعهد این رژیم به توقف فوری و بلندمدت جنایات علیه همه فلسطینی ها در سراسر فلسطین و در عین حال اجازه ورود کمک های فوری به غزه خواهد بود.

متن کامل این سخنرانی در زیر آمده است:

غزه هرگز آرمان نبود، فلسطین آرمان است و غزه تجسم ماهیت آن است.

غزه بخشی از یک کل است و تجاوزات اخیر علیه آن توقفی در زمینه ای طولانی با قدمت 75 سال جنایت صهیونیست ها است..و 32 سال صلح شکست خورده که تنها نتیجه آن این است که رژیم تهاجمی تر شده و وضعیت فلسطین ناعادلانه، ظالمانه و فلاکت بارتر شده است.

نه زمین و نه حقیقت، نه در فلسطین و نه در جولان، برنگشته است..این وضعیت معادله‌ای سیاسی ایجاد کرد که نشان می‌داد نرمش بیشتر عرب ها مساوی است با خشونت و قتل عام بیشتر صهیونیست ها علیه ما.. و جنایت مداوم را نمی توان از نحوه برخورد ما به عنوان کشورهای عربی و اسلامی با وقایع تکراری به صورت پراکنده مرتبط با موضوع فلسطین جدا کرد.

با توجه به این معادله بسیار روشن، تجاوز به غزه را نمی‌توان جدا از بستر کشتارهای صهیونیست‌ها علیه فلسطینیان در گذشته و تداوم این بستر – بدون شک – بعداً بررسی کرد.

در پرتو این معادله بسیار واضح، نمی‌توانیم با برخورد «به عنوان کشورهای عربی و اسلامی» با حوادث تکراری به صورت پراکنده و جزئی در رابطه با آرمان فلسطین، این جنایت جاری را جدا کنیم..و تداوم برخورد امروز ما با تجاوز به غزه با همین روش به معنای زمینه سازی برای تکمیل کشتارها تا نابودی مردم و مرگ آرمان است.

آنچه در نشست ما اتفاق افتاد قتل نیست، بلکه صهیونیسم در بربریت از خود پیشی می‌گیرد که ما را در برابر مسئولیت های بی سابقه ای قرار می دهد.

از منظر بشردوستانه، در مورد وظیفه ما برای بر عهده گرفتن سهم بزرگی از احیای حداقل نیازهای زندگی، چه از طریق کمک فوری و چه از طریق بازسازی زیرساخت های لازم، هیچ اختلافی وجود ندارد..اما آیا ما همچنان در یک دایره باطل کشتار و کمک، سپس قتل عام، سپس کمک، حمله و سپس بیانیه می چرخیم؟ مهمترین سؤال این است: فلسطینی ها از ما چه نیازی دارند؟ آیا آنان ابتدا به کمک های بشردوستانه از سوی ما نیاز دارند یا آنان ابتدا از ما در برابر نسل کشی آینده نیاز دارند؟

نقش ما در اینجا نهفته است و کار سیاسی ما در اینجا نهفته است، اما اگر ابزار واقعی فشار نداشته باشیم، هر قدمی که برداریم یا سخنی که ایراد کنیم معنایی ندارد.. و حداقلی که در اختیار داریم ابزارهای سیاسی واقعی است، نه ابزارهای شعاری، که مهمترین آنها توقف هرگونه مسیر سیاسی با رژیم صهیونیستی است تا بازگشت آن مشروط به تعهد این رژیم به توقف فوری و بلندمدت جنایات علیه همه فلسطینی ها در سراسر فلسطین و در عین حال اجازه ورود کمک های فوری به غزه خواهد بود.

همچنین صحبت درباره دو کشور و سایر جزئیات با وجود اهمیت آنها در اولویت نیست، در حالی که می دانیم که صحبت در مورد آنها فایده ای نخواهد داشت..چون شریک و کفیل و اختیار و قانون وجود ندارد و چون حقی قابل اعاده نیست، مجرم قاضی شده است و این وضعیت امروز غرب است.

برادران تنها با اراده ما، به دور از خواسته های ما از کشورهای غربی، نهادهای بین المللی و دیگران که مسئولیت خود را بر عهده بگیرند، زیرا آنها فقط مسئولیت استعماری تاریخی مبتنی بر ظلم و غارت مردم را بر عهده دارند..فقط با اراده ما، با افکار عمومی مردمی در کشورهایمان و واقعیت جدیدی که مقاومت فلسطین در منطقه خود تحمیل کرده است، این ابزارها را در اختیار داشتیم..باید از آن استفاده کنیم.