تهران-سانا
محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در اختتامیه کنفرانس جهان علیه خشونت و افراطیگری سخنرانی کرد و گفت: خشونت و افراط پدیده ای چندوجهی، چند سطحی و چندعلتی است و تقلیلگرایی در فهم آن گمراهکننده است. همچنان که تقلیلگرایی در مبارزه با افراط خطرناک و دارای تبعاتی وخیم است.
وی افزود: افراط پدیده جدیدی نیست و به صور مختلف وجود داشته است. اما صورت جدید آن قالب نوعی از خشونت است که ایدئولوژی و تکنولوژی را به هم پیوند زده است.افراط و خشونت در روابط بینالمللی یک ضرورت محتوم نیست بلکه نتیجه نگرشها و سیاستهای نادرست است. خشونت فعلی برآیند عوامل ذهنی و عملی قابل تغییر است. هیچ منطقهای مانند خاورمیانه در چند دهه گذشته هدف خشونت نبوده است. اما تجمیع خشونت پدیدهای ذاتی نیست، بلکه عارضی و قابل کنترل ، مدیریت و ریشه کنی است. وظیفه همه اعضای جامعه بینالملل به طور عام و کشورهای منطقه به طور خاص مقابله با افراط و خشونت از طریق شناسایی آن به عنوان تهدیدی اصلی صلح است.
ظریف ادامه داد: افراط در روابط بینالملل در خلا اتفاق نمی افتد و نتیجه فعل و انفعالات مختلف است که دارای ریشه های ذهنی و عینی هستند. نظریههای هژمونی طلب و حصرگرا در روابط بینالملل در عمل به مروج خشونت و افراط تبدیل می شود. افکار برنارد لوئیس به عنوان پدر محافظه کاران جدید که می گفت باید خاورمیانه را با زور نظامی دگرگون ساخت، بی تردید یکی از اصلیترین دلایل لشکرکشی آمریکا در دوره بوش به خاورمیانه است.
وزیر امور خارجه ایران ادامه داد: علاوه بر عوامل ذهنی، عوامل عینی را نیز باید مدنظر داشت. اشغال، سرکوب، نقض حقوق اولیه انسانی، توسعهطلبی، استعمار، استکبار، تجاوز خارجی، و گونه های دیگر خشونت ساختاری همچون فقر، بی عدالتی، عقب ماندنگی و تحریم نه تنها ذاتا خشونت آمیزند، بلکه مروج خشونت نیز هستند.
وی گفت: آنچه در روابط بینالملل جدید باید مورد توجه قرار گیرد خشونت با چهره ای نرم در ظاهر است. مداخلاتی که به عنوان دفاع از حقوق بشر در ظاهر ولی به منظور دستیابی به اهداف استراتژیک در باطن میباشند از این زمرهاند. کمتر جایی مانند سوریه و عراق قربانی این دوگانگیها می باشند. آنچه رژیم صهیونیستی در هفت دهه گذشته انجام داده است، به تزریق خشونت به این منطقه دامن زده است که سایه سنگین و پایدار عوامل فرامنطقهای در آن به روشنی وجود دارد.
ظریف اظهار داشت: خشونت سه ساله گذشته، مخصوصا تزریق خشونت و افراط به دو سرزمین سوریه و عراق چیزی جز همپوشانی منافع برخی بازیگران بینالمللی و بازیگران منطقهای در استفاده ابزاری از خشونت نیست. به بار نياورده.